Veel dingen die dringend op de blog moeten komen maar...

... over vier uurtjes gaat de wekker en trekken we richting stockholm. En die 4 uurtjes ga ik gebruken om te slapen, maar als we terug zijn volgt nog eens een verslag. Beloofd!

Gevonden!!!

Zoals de vorige keer gezegd, stond er nog Le Chapeau in Antwerpen op het programma. De derde, en zoals de titel het al laat vermoeden, de laatste trouwwinkel!
We, the die-hards: Annemie, Oskar en ik, arriveerden wat te laat in de winkel, en mochten op ons beurt dan ook wat wachten. Maar dat wachten werd beloond met een toffe verkoopster: Leen! (niet dat ze deze blog leest, maar misschien voelt ze het nu wat jeuken aan haar neusvleugels)
We begonnen met een gesprekje: wat vind je mooi, wat vind je niet mooi, wat verwacht je van je huwelijk, hoe zou je jezelf omschrijven... Uitgebreide vragenronde zodat zij zouden weten wat wel en wat niet uit de rekken te halen. We installeerden ons in een paskotje en konden dan de winkel gaan verkennen. Leen haalde vanalles uit, en uiteindelijk werden er een 10tal aan de kant gehangen om te passen.
Ik werd voorzien van schoenen, ondergoed én pashandschoentjes! Die pashandschoentjes waren wel wat minder, aangezien je er dan bij elk kleed als een plechtige communicant uitziet, maar het zou zijn om hun stoffen te beschermen (al hebben we daar weinig van gemerkt). Ale, we stonden passensklaar, dus daar gingen we!

De eerste waren niets, er was altijd wel iets mis aan en wij begonnen al te denken dat we gewoon niet in de juiste sfeer waren. Daarna was er al wat beterschap, en konden we onze favorieten van in Aalst al schrappen! Maar nog steeds niets dat het kleedje in Roeselare kon overtreffen, geen wauw.
Na de eerste pasronde en sommige kleedjes twee keer te passen (met retouches kan je veel veranderen) geen uitverkoren kleed, dus een beetje teleurgesteld, want ik had veel verwacht van die winkel!
Gelukkig zei Leen (die goed geluisterd en gekeken had): "Er zijn nog veel kleedjes in het magazijn, want we kunnen niet alles uithangen. Ik ga daar eens gaan kijken of er nog iets tussenzit!" Na een dikke 5 minuten kwam ze terug met 2 kleedjes. Het eerste deed mijn ogen al fonkelen: zag er niet slecht uit, helemaal niet slecht, heel goed zelfs! In het paskotje wist ik het al als ik het aandeed: dit wordt het, dé combinatie van alle dingen die ik mooi vind, goede vorm, goede stof, goed kleur! Wanneer ik het gordijntje opendeed en naar buiten ging, kon mijn zus het al zien: de keuze was gemaakt! Gelukkig vond zij (en Oskar natuurlijk) het ook een topper!!
Het tweede kleedje werd nog gepast, maar bevestigde alleen maar dat mijn keuze al gemaakt was.

De maten werden opgenomen, we dronken er een glaasje champagne op (met rode kaken als gevolg), de maten werden nog eens opgenomen (niet omdat ik spectaculair verdik na een glas champagne, er was gewoon twijfel over de maat) en de bestelbon werd opgemaakt. Op 27 augustus volgt de eerste pas, en een maandje laten kan ik het gaan afhalen. HOERA!

Vanaf nu stort ik mij op alle andere voorbereidingen! En stuur ik mijn ventje-in-spé om een kostuum! :-)

De trouwjurk

Hops, het begint al... de verwaarlozing van mijn blog! Slechte punten voor mijzelf, en dat ga ik nu proberen goedmaken met een verslagje van de zoektocht naar dé trouwjurk!
Vorige week dinsdag was mijn eerste afspraak, bij La Sposa in Roeselare. Op voorhand al wat in de boekjes gekeken om een idee te hebben van welke stijl ik uitwil dus ik dacht dat het nog wel makkelijk ging worden. Maar als ik voor de winkel stond had ik plots wel wat zenuwen :-) Gelukkig had ik twee goede helpers bij mij: mijn zus en Oskar! Oskar is de enige jongen die mijn kleed op voorhand mag zien, en maakt aan de hand van een glimlachje duidelijk of het ok is of niet!
In Roeselare lieten ze mij eerst in een boek kijken en wat verschillende dingen passen, en al snel werd duidelijk welke stijl mij het beste staat. Dat eerste kleed aan doen is best wel speciaal, plots sta je daar dan met een trouwjurk aan. Doet raar, maar het was wel leuk :-)
Na een tiental kleedjes te passen, was er plots dat kleed dat er uitsprong, eentje waar je ietsje vrolijker van wordt. En gelukkig vonden Annemie, Oskar en de verkoopster dat ook. Unanieme keuze dus!
Maar omdat het de eerste winkel is nog niet de definitieve keuze (ah nee, want we moeten toch zeker zijn dat er ergens anders niets beter is) en bijgevolg gewoon laten opschrijven zodat ik als ik terugkom direct weet wat mijn favoriet is.

Gisteren dan de tweede winkel gedaan, bij Pierre Yves in Aalst. De winkel waar mijn zus haar kleed vond, en wel in orde was. Mijn twee vaste partners in crime terug mee, ditmaal met mijn mama erbij. Deze keer niet veel chance met de verkoopster, nogal een norse madam, eentje die direct zei: 'in uwen stijl ist er nie veel ze' (en nee, zo een aparte stijl heb ik niet). Nuja, uiteindelijk leek ze na een tijdje te beteren, maar echt gezellig was ze niet :-)
Opnieuw heel wat kleedjes gepast, maar int begin niets dat eruit sprong. Gelukkig ging het al snel in stijgende lijn! Uiteindelijk bleven we over met twee favorieten: twee verschillende stijlen, maar allebei heel mooi. Té moeilijk om eentje eruit te pikken, dus ditmaal schreven we er 2 op!

Na een nachtje slapen is er in mijn gedachten al eentje afgevallen, dus blijf ik nog met twee kleedjes over. Maar ik kan niet kiezen, en wil mijzelf nog wat treiteren en de keuze nog wat uitbreiden, dus een derde winkel staat op het programma. Ditmaal gaan we richting Antwerpen! Ik heb er al goesting in!!! :-)