Tum tum tutum

Morgen voor het eerst kleedjes gaan passen... spannend!!!!!!!! :-)

Verslagje volgt!

De weddingplanner

Plannen. Het zou iets moeten zijn wat ik, gezien mijn werk, goed kan. Maar op mijn werk weet ik wat ik moet doen: wat, hoe, wie, wanneer... daar is het logisch.
Mijn huwelijk plannen, das andere koek. Nog nooit gedaan, en ook van plan om het maar één keer te doen. Het moet dus direct goed zijn, tmoet er pal op zijn!

Enkele uren na het aanzoek, kwam er al hulp vanuit (op plankundig vlak) onverwachte hoek... Ik heb namelijk een zus die net bevallen is van de tweede uk dus nog maanden thuis is, een huwelijk achter de rug heeft (ale, ze zit nog altijd in dat huwelijk, maar dat plannen heeft ze achter de rug) en helemaal zot is van het huwelijksgebeuren. Zo zot dat ze heel de familie zot heeft gemaakt met het plannen van de hare. Nadat we (haar man, mijn bijna-man, en ik) bekomen waren van de spontane lachbui, keek ze aan nog steeds zo ernstig. Het was haar menens!
Ze startte haar pleidooi met: 'Ik kan dat echt goed hoor, ik kan heel goed lijstjes maken!' Gelukkig voegde ze snel toe: 'alleen het uitvoeren kan ik niet goed...' Zelfkennis, maar wel eerlijk... en geloofwaardiger :-)

Dus ik heb een weddingplanner. Nee zeggen kon ik natuurlijk niet. En zij maakt lijstjes, uitvoeren zal ik zelf wel doen. Maar ik moet toegeven, mijn planner heeft al goed werk verricht: zalen opgebeld en een lijstje gemaakt van beschikbaarheid. Zéér handig allemaal. Nu rest het alleen aan mij om afspraken vast te leggen om langs te gaan. Eentje ligt al vast, volgende week... dan zal het plots allemaal echt worden voor mij denk ik. Nu is het nog zo abstract.

Helemaal verrast door mijn zus was ik vrijdag als ik even langs hen thuis passeerde en ze zei: 'hier zus, ik heb al een boekske gekocht! en de fotograaf heb ik vorige zondag al gemaild!'  Ze blijft mij verbazen.. ze IS momenteel gewoon een goede planner. Zwangerschappen veranderen een mens naart schijnt, maar na 2 is zij helemaal niet meer te herkennen ;-)
Haar volgende missie is het verkennen van goede 'kleedjeswinkels', een lijstje maken en afspraken vastleggen. En dan zal het bij mij ook wel hard beginnen kriebelen, dan wordt het echt.


Zalen kijken, datum kiezen en kleedjes passen... ik heb er zin in, in dat trouwen!!



ps. Het (tot nu toe terecht) uitgebreid bewierroken van mijn weddingplanner is met een doel... iedereen zal haar nu met argusogen volgen waardoor ze het wel goed moet doen... maar euh, no stress zus! ;-)

Het begin

Haaa, mijn allereerste blogpost! Als ex-IT'er eigenlijk een schande dat ik dit nu pas uitprobeer, of misschien toch niet? IT'er houden zich niet bezig met hippe sociale dingen, toch?
Maar waarom dan beginnen? Eigenlijk volg ik wel graag blogs. Lezen en kijken naar koken en naaien is tof, al kan ik het zelf helemaal niet. Maar het geeft je inspiratie en doet je dromen van een tijd dat je het zelf ook allemaal zou kunnen. Daarnaast is het gewoon tof om te zien waarmee mensen bezig zijn.. Maar dan moet je toch een interessant leven hebben, niet? Waar vertel je anders over?

Vorige week gebeurde er iets wat ik zou kunnen bloggen. Een mooi moment... mijn leukste thuiskomst ooit :-) Want daar stond mijn liefje, doodnerveus, aan de deur. Ik mocht op een stoel zitten, met kaarsjes errond. En toen viel hij op zijn knie, haalde een doosje uit en probeerde de ongelooflijke mooie woorden 'wil je met mij trouwen' over zijn lippen te krijgen. Het ging niet vlot (zo zenuwachtig heb ik hem nooit gezien), maar het was ongelooooolijk lief :-) En dat was het: verliefde inge werd verloofde inge... dus tijd voor een blog!

Hier gaan we!